संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

अपेय — पातुं अयोग्यम्।; "अपेयस्य जलस्य पानेन केचित् जनाः व्याधिग्रस्ताः जाताः।" (adjective)

अपेय — यत् पातुं न शक्यते।; "अपेयस्य जलस्य सेवनेन रोगाः सम्भवन्ति।" (adjective)

Monier–Williams

अपेय — {a-peya} mf({ā})n. unfit for drinking, not to be drunk Mn. &c