संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : अभ्यस्

Monier–Williams

अभ्यस् — {abhy-as} √1. {-ásti} (1. pl. {abhíṣmas}, but 3. pl. {abhí sánti} and pr. p. {abhí sát} [according to Pāṇ. 8-3, 87 {abhismas}, but {abhiṣanti} and {abhiṣat}]##Subj. {-asat}, 1. pl. {-ásāma}, 3. pl. {-ásan}##Pot. sg. {-ṣyām}, {-ṣyās}, {-ṣyāt}, 1. and 3. pl. {-ṣyāma}, {-ṣyuḥ} or {-ṣyúḥ}##perf. 1. sg. {-āsa}) to be over, reign over, excel, surpass, overpower RV. AV##to fall to one's share Pāṇ. 1-4, 91

अभ्यस् — {abhy-as} √2. (ind. p. {-asya}) to throw towards or upon ŚBr. AitBr##(p. gen. sg. {-asyatas}) to throw (as arrows) MBh. i, 5479##to add, Śulb.: P. (rarely Ā.) {-asyati} (but also Pot. {-aset} Mn##p. {-asat} MBh. iii, 1450 R. Yājñ. iii, 204: Ā. {-asate} Mn. iv, 149) to concentrate one's attention upon (acc.), practise, exercise, study MBh. &c##to repeat, double##to multiply Sūryas. &c.: Caus. to cause to practise or study, teach Comm. on Śiś. ix, 79

इन्हें भी देखें : अभ्यस्त; अभ्यस्तम्; अभ्यस्तमय; अभ्यस्तमित; असत्यवादः, मिथ्यावादः; गुणित, आहत, अभिहत, विनिघ्न, क्षुण्ण, व्यस्त, संगुणीकृत, प्रत्युत्पन्न, पूरित, पिण्डित, अभ्यस्त; अध्यापित, शिक्षित; अभ्यस्, समधी, समाम्ना, समावृत्, अभ्यावृत्; अभ्यस्, शील्, अभ्यस्त कृ, शिक्ष्; आवर्तय, अनुपठ्, अभ्यस्य, प्रतिवद्, प्रत्यादा, सम्प्रभाष्, समुच्चर्, अनुवच्, अभ्यावृत्, परिहृ, कीर्तय; अभ्यस्त, ओकिवस्, चुञ्चु, धृतव्रत; अनभ्यस्त;