संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्‍कृत-हिन्दी-आंग्ल शब्दकोश


संस्कृत — हिन्दी

अमेध्य — होतुम् अनर्हम्।; "अमेध्यं द्रव्यं न जुहुयात्।" (adjective)

Monier–Williams

अमेध्य — {a-medhyá} mfn. not able or not allowed to sacrifice, not fit for sacrifice, impure, unholy, nefarious, foul ŚBr. Mn. &c##({am}), n. faeces, excrement KātyŚr. Mn. ix, 282 Yājñ. &c

इन्हें भी देखें : अमेध्यकुणपाशिन्; अमेध्यता; अमेध्यत्व; अमेध्ययुक्त; अमेध्यलिप्त; अमेध्यलेप; अमेध्याक्त; अमेध्य, अयाज्य; अशुद्ध, अशुचि, अपवित्र, अमेध्य, अपूत, अशुद्धि, अशौचिन्, अनिर्मल, समल, मलवान्, मलिन, अपुण्य, अपवन;