संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्‍कृत-हिन्दी-आंग्ल शब्दकोश


असूय

डाह करना‚ कुढना

to be displeased, to scorn or envy

उदाहरणम् : असूयति‚ असूयियिषति
Monier–Williams

असूय — {asūya} Nom. P. {yati}, rarely Ā. {yate} (pr. p. {yát} RV. x, 135, 2 ŚBr##aor. {āsūyīt} ŚBr. iii##3. pl. {asūyiṣuḥ} Rājat.) to murmur at, be displeased or discontented with (dat. [ŚBr. Pāṇ. 1-4, 37, &c.] or acc. [MBh. R. &c.]): Caus. (ind. p. {asūyayitvā}) to cause to be displeased, irritate MBh. iii, 2624 (N.)

असूय — {asūya} mfn. grumbling at, displeased with (loc.) MBh. xiii, 513##({ā}), f. displeasure, indignation (especially at the merits or the happiness of another), envy, jealousy Nir. Āp. Mn. &c

इन्हें भी देखें : असूयक; असूयितृ; असूयु; असूया; अनसूय; ईर्ष्यय, स्पृहय; ईर्ष्यालु, असूयक, ईर्ष्यक, असहन; ईर्ष्य्, स्पृह्, अभिसंज्वर्; मत्सरः, मात्सर्यम्, मत्सरता, ईर्ष्या, असूया, स्पर्धा, सापत्न्यम्, सापत्नभावः, दृष्टिवक्रता, अक्षान्तिः; अनसूया; मात्सर्यम्, मत्सरता, ईर्ष्या, असूया;

These Also : cynic; cynicism; envious; fault finding; jealousy; malice;