संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

आरभ्, प्रारभ् — नियतसमयेन क्रियायाः आरम्भणानुकूलः व्यापारः।; "वर्षा आरभते।" (verb)

आरभ्, प्रारभ् — कस्यापि कार्यस्य उपक्रमानुकूलः व्यापारः।; "भारतस्य पाकिस्तानेन सह युद्धम् आरभत।" (verb)