संस्‍कृतशब्‍दकोशः

आश्रयिन्

आश्रय या शरण लेनेवाला

obedient, seeking refuge

संस्कृत — हिन्दी

आश्रयिन् — अन्यस्य आश्रये स्थित्वा कार्यादिकं क्रियमाणः।; "सः राजसभायाः आश्रयी कविः आसीत्।" (adjective)

Monier–Williams

आश्रयिन् — {āśrayin} mfn. joining, attaching one's self to##following##dwelling in, resting on, inhabiting

आश्रयिन् — {ḍāśrayin} mfn. assuming, occupying. (a place), taking possession of (comp.) Rājat