संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : उल्कामुख

Monier–Williams

उल्कामुख — {mukha} m. 'fire-mouthed', a particular form of demon (assumed by the departed spirit of a Brāhman who eats ejected food) Mn. xii, 71 Kathās. Mālatīm.##N. of a descendant of Ikshvāku##of an ape R##of a Rakshas R. vi, 87, 12##({ī}), f. a fox L

इन्हें भी देखें : उल्कामुख-प्रेतः; उत्तालः, उल्कामुखः, कपिः, कीशः, झम्पाकः, झम्पारुः, पिङ्गाक्षः, पिङ्गलः, वनौकः;