संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्‍कृत-हिन्दी-आंग्ल शब्दकोश


संस्कृत — हिन्दी

क्षीज् — दुःखजनकः कोपानुकूलः मनोव्यापारः।; "कुपथगामिनं पुत्रं दृष्ट्वा माता खेदेन अक्षीजत्। " (verb)

Monier–Williams

क्षीज् — {kṣīj} cl. 1. P. {jati}, to sound inarticulately, sigh or groan (as in distress) Dhātup. vii, 63

इन्हें भी देखें : निःशेषीकरणम्; अभिश्वस्, परिनिःस्तन्, विस्तन्, क्षीज्;