संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

तमाखुः — ताम्रकुट्टस्य पर्णैः विनिर्मितः जलयुक्तः पदार्थः यः धूपनेत्रे प्रज्वाल्य तस्य धूम्रपानं कुर्वन्ति।; "तमाखोः पानं स्वास्थ्यार्थे हानिकारकः अस्ति।" (noun)

तमाखुः — धूम्रनलिकादिभिः पेयमानः कर्करेण सह भक्ष्यमाणः पदार्थः।; "सः तमाखुम् अत्ति।" (noun)