संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : दूषय

संस्कृत — हिन्दी

दूषय — अन्येषां वचनम् असत्यमिति कथयित्वा प्रत्याख्यानानुकूलः व्यापारः।; "सः मम वचनम् अदूषयत्।" (verb)

Monier–Williams

दूषय — {dūṣáya} Nom. P. {yati} (ep. also {te}) to corrupt, spoil, contaminate, vitiate (of moral corruption also {doṣayati}, 2. {duṣ}) &c##to dishonour or violate (a woman) viii, 364 &c##(astrol.) to cause evil or misfortune##to adulterate, falsify xiii, 1683##to object, refute, disprove, blame &c##to retract or break ({vācam}, one's word) xii, 7256##to find fault with, accuse##({paras-param}, each other) 450/451##to offend, hurt, injure (gen.) ii, 74, 3 iv, 2228 &c

इन्हें भी देखें : कन्यादूषयितृ; दूषयत्; दूषयाण; दूषयितृ; दूषयित्नु; अवकरः, अवक्षयः, शेषम्, उपक्षयः, कान्तारः, कान्तारम्, क्षिया, प्रहीणः; ह्रासय, अपकृष्, दूषय, विकृ, प्रदूषय, सम्प्रदूषय;