संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्‍कृत-हिन्दी-आंग्ल शब्दकोश


Monier–Williams

निर्भञ्ज् — {nir-√bhañj} P. {-bhanakti} (2. sg. impf. {-ábhanas}##Impv. {-bandhi} iii, 6, 7), to break or split asunder, defeat (wṛ. {-bhajanti} for {bhañj}, v, 73, 37)