संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

नूपुरः — इक्ष्वाकुवंशीयः राजा।; "नूपुरस्य वर्णनं पुराणेषु प्राप्यते।" (noun)

नूपुरः — अलङ्कारविशेषः, पादाभूषणः।; "नर्तकी नूपुरान् धारयति।" (noun)