संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : प्रकाश्

संस्कृत — हिन्दी

प्रकाश् — अन्येषां ज्ञानाय उपयोगाय वा प्रसारणानुकूलः व्यापारः।; "सर्वकारः नूतनं पत्रमुद्रां प्रकाशति।" (verb)

Monier–Williams

प्रकाश् — {pra-√kāś} Ā. {-kāśate} (ep. also P. {tī}), to become visible, appear, shine, become evident or manifest Up. MBh. Kāv. &c.: Caus. {-kāśayati} (rarely {te}), to make visible, cause to appear or shine, illumine, irradiate, show, display, manifest, reveal, impart, proclaim ib.: Intens. (only pr.p. {-cākaśat}) to illumine (and) to survey RV. iv, 53, 4

इन्हें भी देखें : अप्रकाश्य; अभिप्रकाश्; प्रकाश्य; सम्प्रकाश्य; मासिकम्; नियतकालिकम्; प्रकाशय, उज्ज्वलय; चत्वरम्; प्रकाश्, प्रकाश्यतां नी; प्रकाश्य, प्रकाशनीय; करदीपः, दीपयष्टिः, दीपिका;