संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : प्राण्

Monier–Williams

प्राण् — {prâṇ} or {prân} ({pra-√an}), P. {prâniti} (Pāṇ. 8-4, 19 Sch##impf. {prâṇat}, vii, 3, 99 Sch.) or {prâniti} (Vop.). to breathe in, inhale KenUp##to breathe RV. AV. ŚBr. Up##to blow (as the wind) AitBr##to live AV. Bhaṭṭ##to smell Saṃk.: Caus. {pr^āṇayati} (aor. {pr^āṇiṇat} Pāṇ. 8-4, 21 Sch.), to cause to breathe, animate AV. Bhaṭṭ.: Desid. {prâṇiṇiṣati} Pāṇ. 8-4, 21 Sch

प्राण् — {prâṇ} mfn. breathing Pāṇ. 8-4, 20 Sch

इन्हें भी देखें : अनुप्राण्; अभिप्राण्; जीव्, प्राण्, वृत्, विद्;