संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : भिक्षु

कर्मन्दिन्

भिक्षु

mendicant

शब्द-भेद : पुं.

हिन्दी — अंग्रेजी

भिक्षु — beggar (Noun)

भिक्षु — buddhist hermit (Noun)

भिक्षु — mendicant (Noun)

भिक्षु — monk (Noun)

Monier–Williams

भिक्षु — {bhikṣu} m. a beggar, mendicant, religious mṭmendicant (esp. a Brāhman in the fourth Āśrama or period of his life, when he subsists entirely on alms) &c. (cf. 55, n. 1)##a Buddhist mendicant or monk (cf. 55)##a partic. Buddha##Asteracantha Longifolia##Sphaerantus Mollis##N. of an Āṅgirasa (author of x, 117)##of a son of Bhoja##of a poet##n. N. of an Upanishad (cf. {bhikṣukôpaniṣad}),

इन्हें भी देखें : कुभिक्षु; चूडाभिक्षुणी; देश्यभिक्षु; धर्मभिक्षुक; पाण्डरभिक्षु; भिक्षुचर्या; भिक्षुतत्त्व; भिक्षुभाव; मुष्टिः; उच्छिष्टभोजिन्, उच्छिष्टभोक्तृ; आशीषं दा, आशास्; नीचकेश;