संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : योगिन्

Monier–Williams

योगिन् — {yogin} mfn. joined or connected with, relating to, accompanied by, possessed of (comp.)##being in conjunction with (e.g. {candra-y})##possessed of superhuman powers##m. a follower of the Yoga system, a Yogin (usually called Yogī) or contemplative saint, devotee, ascetic &c. (cf. 87)##a magician, conjurer##a partic. mixed caste (v. l. {yuṅgin})##an orange tree##natron, alkali##N. of Yājñavalkya##of Arjuna##of Vishṇu##of Śiva##of a Buddha##({inī}), f. next

इन्हें भी देखें : अनियोगिन्; अनुद्योगिन्; अनुपयोगिन्; अनुयोगिन्; अप्रतियोगिन्; अभियोगिन्; अवियोगिन्; उद्योगिन्; अनध्यवसायिन्, अप्रयत्नशील, अल्पचेष्टित, अनुद्यमिन्, अनुद्योगिन्, अलस, गेहेमेहिन्, जिह्म, निरूद्यम, निर्यत्न, निष्क्रियात्मन्; उपयुक्त, उपयोगिन्; हठयोगिन्; शिशुपालिका, अङ्कपाली;