संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : राजन्

Monier–Williams

राजन् — {rājan} m. (ifc. mostly {-rāja}, esp. in Tat-purushas##f. {-rājan}, {jā} or {jñī}##Pāṇ. 4-1, 28 ) a king, sovereign, prince, chief (often applied to gods, e.g. to Varuṇa and the other Ādityas, to Indra, Yama &c., but esp. to Soma {also the plant and juice} and the Moon) &c. &c##a man of the royal tribe or the military caste, a Kshatriya &c. (cf. {rājanya})##a Yaksha##N. of one of the 18 attendants on Sūrya (identified with a form of Guha)##of Yudhi-shṭhira ({rājñām indra-mahôtsavaḥ} and {-rājñām} {pratibodhaḥ}, N. of wks.) ; ({rājñī}), f. s.v. [Cf. Lat. {rex} ; Kelt. {rîg}, fr. which Old Germ. {rîk} ; Goth. {reiks} ; Angl. Sax. {rîce} ; Eng. {rich}.]

राजन् — {rāján} (only in loc. {rājáni}) government, guidance x, 49, 4

इन्हें भी देखें : अग्निराजन्; अतिराजन्; अधिराजराजन्; अन्यराजन्; अराजन्; अराजन्य; इन्द्रराजन्; कर्दमराजन्; राजन्य; राजन्यः, हिमजा; तैलचित्र, तैलरङ्ग-चित्रम्; क्षत्रियः, राजन्यः, क्षत्रः, बाहुजः, विराट्, मूर्धाभिषिक्तः, द्विजलिङ्गी, राजा, नाभिः, नृपः, मूर्धकः, पार्थिवः, सार्वभौमः;