संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : वंश्य

Monier–Williams

वंश्य — {vaṃśya} mfn. = prec., peculiar to a family, geneological, lineal Mn. MBh. &c##belonging or attached to a main beam BhP##connected with the back-hone or spine (as subst. 'a bone in the arm or leg') BhP##preceding any one (gen.) in a science (loc.), being a person's teacher in anything Āpast##m. any member of a family, a son, lineal descendant##an ancestor, forefather##a kinsman from seven generations above and seven below Mn. MBh. &c##a pupil, scholar W. (cf. Pāṇ. 2-1, 19)##pl. the members of a family, ancestors or descendants Mn. MBh. &c##a cross-beam, joist BhP##({ā}), f. coriander L

इन्हें भी देखें : अनुवंश्य; अवंश्य; आनुवंश्य; उभयवंश्य; वंश्यानुचरित; शुद्धवंश्य; सूर्यवंश्य; सोमवंश्य; वैदर्भी; धानेयम्, आवलिका, छत्त्रधान्यम्, तीक्ष्णकल्कः, धनिकः, धनिकम्, धानम्, धानकम्, धाना, धानेयकम्, धान्यम्, धान्या, धान्यकम्, धान्येयम्, धेनिका, धेनुका, भिदा, वंश्या, वनजः, वितुन्नकः, वितुन्नकम्, वेधकम्, शाकयोग्यः, सुचरित्रा, सूक्ष्मपत्रम्, सौरः, सौरजः, सौरभः; बिडालजातीयपशुः; पञ्जरम्, पिञ्जरम्, वीतंसः, कहलायिका, पक्षिशाला, शालारम्;