संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

वायव्य — उत्तरपश्चिमदिग्भ्यां सम्बद्धः।; "अस्य क्षेत्रस्य वायव्यः भागः पर्वतीयः अस्ति।" (adjective)

वायव्य — वायुसम्बन्धी।; "वायव्यया सूचनया सागरीयझञ्झावातस्य शक्यता ज्ञाता।" (adjective)

Monier–Williams

वायव्य — {vāyavyá} mf({ā})n. = {vāyava} (in both meanings) MaitrS. VarBṛS. MārkP##n. (with or scil. {pātra}) N. of partic. Soma vessels shaped like mortars TS. Br. GṛŚrS##the Nakshatra Svāti (of which Vāyu is the regent) VarBṛS##(also m. and [{ā}], f.) the northwest (as presided over by Vāyu) VarBṛS. MārkP