संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

व्याघातः — कस्यचित् अधिकारे जायमानः आघातः।; "व्याघातात् रक्षितुं सः विधिज्ञम् आश्रितः।" (noun)

व्याघातः — ज्योतिषशास्त्रे सप्तविंशतियोगान्तर्गतत्रयोदशयोगः।; "व्याघाते शुभकार्यं वर्जितम्।" (noun)

व्याघातः — काव्ये अर्थालङ्कारविशेषः।; "व्याघाते एकेन एव उपायेन द्वयोः विरुद्धयोः कार्ययोः वर्णनं भवति।" (noun)