संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : शिखा

शिखा

चोटी

top

हिन्दी — अंग्रेजी

शिखा — flam the process of combustion of inflammable materials producing heat and light and (often) smoke (Noun)

संस्कृत — हिन्दी

शिखा — मयुरकुक्कुटादीनां मस्तिष्के वर्तमानः मांसयुक्तः आकर्षकः भागः।; "कुक्कुटस्य शिखा रक्तवर्णीया अस्ति।" (noun)

Monier–Williams

शिखा — {śíkhā} f. (of doubtful derivation##prob. connected with √1. {śi}, 'to sharpen') a tuft or lock of hair on the crown of the head, a crest, topknot, plume &c. &c##a peacock's crest or comb &c##a pointed flame, any flame##a ray of light##a sharp end, point, spike, peak, summit, pinnacle, projection, end or point (in general)##the end or point or border of a garment##the point or tip of the foot##the nipple##a branch which takes √, any branch##a fibrous √, any √##the plant Jussiaea Repens##the head or chief or best of a class##the fever or excitement of love##a partic. part of a verse or formula (the crest of the verse compared to a king)##= {śikha-vṛddhi}##N. of various metres##of a river (prob. wṛ. for {śikhī})

इन्हें भी देखें : अथर्वशिखा; केकिशिखा; क्रमशिखा; धूमशिखा; नन्दिशिखा; न्यायशिखामणि; पुष्करशिखा; प्रयोगशिखामणि; रुद्रजटा, रौद्री, जटा, रुद्रा, सौम्या, सुगन्धा, सुवहा, घना, ईश्वरी, रुद्रलता, सुपत्रा, सुगन्धपत्रा, सुरभिः, पत्रवल्ली, जटावल्ली, रुद्राणी, नेत्रपुष्करा, महाजटा, जटारुद्रा; मयूरशिखा, बहिर्चूडा, शिखालुः, सुशिखा, शिखा, शिखाबला, केकिशिखा; शैलशिखा; कलापी, वर्हिणः, वर्ही, शिखी, शिखाबलः, शिखण्डी, शिखाधारः, शिखाधरः, नीलकण्ठः, श्यामकण्ठः, शुक्लापाङ्गः, सितापाङ्गः, भुजङ्गभुक्, भुजङ्गभोजी, भुजङ्गहा, भुजगाभोजी, भुजगदारणः, प्रचलाकी, चन्द्रकी, भुजगान्तकः, भुजगाशनः, सर्पाशनः, केकी, नर्तकः, नर्तनप्रियः, मेघानन्दी, मेघसुहृद्, मेघनादानुलासी, वर्षामदः, चित्रमेखल, चित्रपिच्छकः, कुमारवाही, राजसारसः, कान्तपक्षी, शुक्रभुक्, शापठिकः, दार्वण्डः, हरिः;