संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : सुचारु

संस्कृत — हिन्दी

सुचारु — यः सम्यक् रीत्या भवति।; "मोहनस्य मार्गदर्शनेन अस्याः संस्थायाः विकासः सुचारुः भवति।" (adjective)

सुचारु — अत्यन्तः चारुः।; "सीतायाः पुत्रः सुचारुः तथा च सुशीलः अस्ति।" (adjective)

Monier–Williams

सुचारु — {cāru} mfn. very lovely or beautiful, pleasing, delightful MBh. Kāv. &c.##m. N. of a son of Kṛishṇa and Rukmiṇi MBh. Hariv. Pur##of a son of Vishvaksena (adopted by Gaṇḍūsha) Hariv##of a son of Pratiratha ib##of a son of Bāhu VP##{-tā} f. loveliness, beauty VarBṛ. Sch##{-daśanā} f. (a woman) having beautiful teeth, KāP##{-rūpa} mfn. of beautiful form MBh##{-svana} mfn. having a beautiful or melodious sound W##{rv-aṅgī} f. (a woman) having beautiful limbs MārkP

इन्हें भी देखें : सुचारुः; शरीरम्, शरीरप्रकृतिः, देहप्रकृतिः, अवयवसंस्था, भावः; सुचारुतेन, व्यवस्थिततः; जठराग्निः;