संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्‍कृत-हिन्दी-आंग्ल शब्दकोश


English → English

Wang — The jaw, jawbone, or cheek bone.

Wang — A slap; a blow.

Wang — See Whang.

These Also : twang; wangle; wangler; nasal twang; wangling; Wangan; Wanger; Wanghee; Wango; Whanghee; Wonger; twang (shaking sound of thread of the bow);