Monier–Williams
अनुमन् — {anu-√man} to approve, assent to, permit, grant: Caus. P. {-mānayati}, to ask for permission or leave, ask for (acc.) Yājñ##to honour
इन्हें भी देखें :
अनुमन्तृ;
अनुमन्यमान;
अनुमन्त्र्;
अनुमन्त्रण;
अनुमन्त्रणमन्त्र;
अनुमन्त्रित;
कदाचित्;
क्षणमात्रम्, निमिषमात्रम्;
अनुज्ञा, अभ्यनुज्ञा, समनुज्ञा, अनुमन्, अनुमुद्, अभिगॄ, अनुधा;
पराजयम् अनुमन्;
मन्त्रय, अभिमन्त्रय, अनुमन्त्रय, प्रतिमन्त्रय, उपनिमन्त्रय, संस्कृ, उपाकृ, समभिषिच्, पूजय, प्रोक्ष्, यज्, संयज्, सू;
ऐकमत्यम्, एकचित्तम्, एकवाक्यता, एकायनीभाव, ऐकमुख्य;