संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : अभिधा

अभिधा

१. संज्ञा‚ नाम‚ अलंकार शास्त्र में एक वृत्ति जिससे शब्द के वाच्यार्थ का बोध होता है २. प्रसिद्धि‚ ख्याति

1. appellation, name, technical term in poetics by which conventional meaning of a word is known 2. fame

शब्द-भेद : संज्ञा, स्‍त्री.

संस्कृत — हिन्दी

अभिधा — शब्दस्य त्रिसृणां शक्तीनाम् एका।; "अभिधा सा शक्तिः यया शब्देभ्यः वाच्यः अर्थः बुध्यते।" (noun)

Monier–Williams

अभिधा — {abhi-√dhā} {-dadhāti}, to surrender any one to (dat##aor. Subj. 2. du. {-dhātam}) RV. i, 120, 8##to bring upon (dat.) RV. ii, 23, 6: Ā. (rarely P.) to put on or round, put on the furniture of a horse (cf. {abhí-hīta} below) RV. &c##to cover (a country) with an army MBh. ii, 1090##to cover, protect RV. viii, 67, 5 (aor. Pot. 2. pl. {-dhetana}), &c##(in classical Sanskṛit generally) to set forth, explain, tell, speak to, address, say, name (cf. {abhí-hita} below): Pass. {-dhīyate}, to be named or called: Caus. {-dhāpayate}, to cause to name ĀśvGṛ.: Desid. Ā. {-dhítsate}, to intend to cover one's self RV. x, 85, 30

अभिधा — {abhi-dhā} f. name, appellation##the literal power or sense of a word Sāh##a word, sound L##({ās}), mf. surrounding VS. xxii, 3

इन्हें भी देखें : अभिधाध्वंसिन्; अभिधामूल; अभिधातव्य; अभिधातृ; अभिधान; अभिधानचिन्तामणि; अभिधानत्व; अभिधानमाला; अभिव्यक्तिः, अभिव्यञ्जना, अभिधानम्, मुखम्; आक्रामकः, अभियातिन्, अभिघातिन्, अभिधावकः, प्रहर्तृ; वाच्यार्थः, अभिधार्थः; बृहन्मरिचः;