संस्‍कृतशब्‍दकोशः

उच्च

ऊंचा‚ आला‚ तीव्र

high, tall, superior, loud, intense, stronge

हिन्दी — अंग्रेजी

उच्च — exalted (Verb)

उच्च — excellent (Adjective)

उच्च — forte (Noun)

उच्च — grand (Noun)

उच्च — high (Noun)

उच्च — highly (Adverb)

उच्च — loud (Adjective)

उच्च — sharp (Noun)

उच्च — superior (Noun)

उच्च — upper (Noun)

संस्कृत — हिन्दी

उच्च — यः जात्यां पदे गुणे वा उन्नत स्थाने अस्ति।; "श्यामः उच्चायाः जात्याः अस्ति।" (adjective)

Monier–Williams

उच्च — {ucca} mfn. (said to be fr. {ca} fr. √{añc} with 1. {ud}), high, lofty, elevated##tall MBh. Kum. Śiś. Kathās. &c##deep Caurap##high-sounding, loud Bhartṛ. VarBṛS##pronounced with the Udātta accent RPrāt. VPrāt. &c##intense, violent R##m. height MBh##the apex of the orbit of a planet, Kālas. R. &c##compar. {ucca-tara}, superl. {ucca-tama} ; [ {uchdan}, 'a hillock' ; Cambro-Brit. {uched}, 'cleve.'