संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : मरु

Monier–Williams

मरु — {marú} m. (prob. fr. √{mṛ}) a wilderness, sandy waste, desert (often pl.) &c##a mountain, rock##'the desertlike penance', i.e. abstinence from drinking##a species of plant##a deer, antelope##N. of a Daitya (usually associated with Naraka)##of a Vasu##of a prince (the son of Śīghra)##of a king belonging to the Ikshvāku family##of a son of Hary-aśva##pl. N. of a country (Marwar) and its inhabitants &c. [Cf. Lat. {mare} (?) ; Angl. Sax. {môr} ; Germ. and Eng. {moor}.]

इन्हें भी देखें : अग्नामरुतौ; अनुमरु; अमरु; अमरुशतक; अहिमरुचि; आत्मरुह; इन्द्रामरुत्; उच्छुष्मरुद्र; दमः; मरुः; मरुत्तः; व्याघ्रः, शार्दूलः, द्वीपी, चित्रकः, व्याडः, हिंस्रकः, कर्वरः, गुहाशयः, पृदाकुः, जिह्वापः, तीक्ष्णदंष्ट्रः, नखायुधः, नखरायुधः, पञ्चनखः, पुण्डरीकः, भयानकः, भीरुः, मरुवकः, मृगपतिः, मृगराट्, मृगेन्द्रः, वनश्वः, विचित्राङ्गः, व्यालः, हस्तिकक्ष्यः, हिंसारुः, हिंसीरः, हुण्डः;