संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : खन्

खन्

खोदना

dig

Monier–Williams

खन् — {khan} cl. 1. P. {khánati} (impf. {ákhanat}##perf. {cakhāna}, 3. pl. {cakhnur} i##Ā. {cakhne} 6-4, 98##pr. p. Ā. {khánamāna} i, 179, 6 iii, 1897##Impv. {khanatāt} [ 7-1, 44 ]##Pot. {khanyāt} or {khāyāt}##Pass. {khāyáte} [ vi iii] or {khanyate} xii##inf. {khanitum} ), to dig, dig up, delve, turn up the soil, excavate, √up &c##to pierce (said of an arrow) (v. l.): Caus. {khānayati} (once {khan} ii, 80, 12), to cause to dig or dig up &c.: Desid. {cikhaniṣati} 6-4, 42 : Intens. {caṅkhanyate} or {cākhāyate} 6-4, 43##{caṅkhanti} or {cākhāti} [cf. ?, ?, ? ; Old Germ. {gine1m}, {gino1m} ; Mod. Germ. {gā0hne} ; Angl. Sax. {cina}, {cinan} ; Lat. {cuniculus}, {canalis}.]

इन्हें भी देखें : अभिखन्; उत्खन्; खन्य; खरीखन्; नखन्यास; निखन्; निष्खन्; परिखन्; नामलेखनी; अङ्गुष्ठचिह्नम्, अङ्गुष्ठस्थानम्; अव्युत्पन्न; उपनाम;